ملیت :  ایرانی   -  قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1049 ق)، شاعر، متخلص به اسیر. اهل شهرستان یكى از قصبات اصفهان و معاصر شاه‏عباس دوم بود. وى شاگرد فصیحى هروى و داماد شاه‏عباس بود. با اهل ذوق و حال و صاحبان كمال و شعرا مصاحبت داشت و سفرى به هند كرد. كلیم و صائب وى را در سخنان خود ستوده‏اند. اسیر در سیر تكاملى سبك شعر سده‏ى یازدهم اثر آشكار دارد، او بنیاد معانى خود را بر چنان تخیل و توهمى نهاده است كه هیچ مضمون و نكته‏اى از سخنش خالى از آن نیست. به جهت افراط در شراب خوارى در جوانى درگذشت. در سال مرگ او اختلاف است. تنها اثر بازمانده از وى «دیوان» اشعار قصاید و غزلیات و مثنویهاى است كه قریب به بیست هزار بیت است.[1] (بخش 1) سید جلال اصفهانى (و. 1092 ه.ق./ 1619 م.- ف. 1069 ه.ق./ 1658 م.) از خاندان سادات شهرستان اصفهان و معاصر شاه عباس ثانى و همطراز صایب بود.اشعار او به دقت خیال و ایراد تركیبات دقیق و مضامین نازك و نو معروف بود. به همین سبب طرفداران سبك هندى در هندوستان از اوایل قرن دوازدهم به بعد طرز او را پیروى كرده‏اند. قصاید او در ذكر مناقب خاندان رسالت است، و علاوه بر آن غزلهاى مطبوع دقیق و قطعات و رباعیات بسیار دارد.
فعالیت ها : : مشاهیر / هنر / شعر